Inspirational

Νέα Αρχή… Για ‘σένα, για ‘μένα, για όλους μας!

Πολλοί θα αναρωτιέστε γιατί γράφω αυτό το blog. Ναι, όπως ανέφερα στη σελίδα “About me” , έχω δημιουργήσει αυτό το blog στα πλαίσια ενός μαθήματος στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Παρόλα αυτά, το θέμα δεν είναι τυχαίο. Προσωπική Ανάπτυξη…  Κάτι το οποίο πριν λίγα χρόνια δεν γνώριζα ότι θα με βοηθούσε τόσο πολύ στη ζωή μου. Και να πως έγινε…

Όπως σας είπα, σπουδάζω εκπαιδευτικός. Παρόλα αυτά, παράλληλα με τις σπουδές μου ξεκίνησα κάτι καινούριο στο οποίο περιλαμβάνονταν κάποια σεμινάρια προσωπικής ανάπτυξης. Μέσα από τα όσα άκουγα, κατάλαβα πως ο κόσμος γύρω μου με επηρέαζε πολύ, με έριχνε. Άρχισα να χάνω τη Χριστιάνα που ήξερα. Τότε σκέφτηκα: «Πώς μπορεί ένας εκπαιδευτικός που δεν τα βρίσκει με τον ίδιο του τον εαυτό, να τα βρεί με τα παιδιά που έχει μπροστά του και περιμένουν κάτι από αυτόν;»  Θεώρησα χρέος μου (ως εκπαιδευτικός) να βελτιώσω τον εαυτό μου! Έτσι, το περασμένο Καλοκαίρι, άρχισα να διαβάζω βιβλία και να παρακολουθώ τα σεμινάρια με περισσότερο ζήλο. Και έγινε η αλλαγή… Κάτι άρχισε να αλλάζει μέσα μου, κάτι που άρχιζε να πιστεύει περισσότερο στη Χριστιάνα και να βλέπει τον κόσμο με άλλο  μάτι.  Κατάλαβα ότι δεν πρέπει να περιμένω από τους άλλους να αλλάξουν απέναντί μου. Εγώ έπρεπε να αλλάξω. Εγώ έπρεπε (και πρέπει) να κάνω την αλλαγή στη ζωή μου.

Ο Leo Buscaglia (1924 – 1998), με το βιβλίο του «Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις», ήταν ένας από τους ανθρώπους που με ενέπνευσαν. Αυτός ο άνθρωπος, λάτρευε ακόμα και τα φύλλα που έπεφταν κάτω από τα δέντρα. Απολάμβανε τις πιο μικρές χαρές της ζωής. Με δίδαξε ότι το πιο εύκολο πράγμα για ’μένα είναι να είμαι ο εαυτός μου και να αποδέχομαι αυτό που είμαι. Μου έμαθε πως όταν βλέπω κάτι όμορφο στον άλλο, είναι καθήκον μου να του το αναφέρω (κάτι το οποίο ντρεπόμουν να κάνω παλιά). Ήταν πραγματικός δάσκαλος για ’μένα και τη ψυχή μου.  Εκτός από τα βιβλία που διάβαζα, σεμινάρια τα οποία παρακολούθησα με βοήθησαν να βελτιώσω τον εαυτό μου. Ένα από αυτά, ήταν το σεμινάριο του Αχιλλέα Αχιλλέως «New year, new me», που ανέφερα στο άρθρο μου «Στόχοι και θέληση… Το κλεδί της επιτυχίας!!!». Αυτά τα σεμινάρια, με βοήθησαν να στοχοθετώ, να αφήνω πίσω όλους τους φόβους μου και να πηγαίνω μπροστά, διότι: «Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving» (Albert Einstein, 1879 – 1955).

Έτσι λοιπόν, έφτασα να γράφω σε αυτό το blog, θέλοντας να μοιραστώ όσα έμαθα με όλο τον κόσμο, ούτως ώστε να βοηθήσω όσους περισσότερους μπορώ να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους (αφού κι ο Buscaglia (1924 – 1998) λέει πως πρέπει να θέλουμε να μάθουμε κάτι και γινόμαστε κάτι ούτως ώστε να το μοιραστούμε με τους άλλους). Ας ελπίσουμε ότι δε θα σας απογοητεύσω. Και να θυμάστε πάντοτε: «Love yourself, accept yourself, forgive yourself and be good to yourself, because without you the rest of us are without a source of many wonderful things.» (Buscaglia, 1924 – 1998). Απολαύστε μία από τις ομιλίες του Leo Buscaglia (1924 – 1998) πιο κάτω. Θα σας εμπνεύσει, πιστέψτε με!

https://www.youtube.com/watch?v=mREX7xPJrzw

Πηγές:

Buscaglia, L. (1988). Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις. (Μ. Λώμη, Μετάφ.). Αθήνα: Εκδόσεις Γλάρος. (Το πρωτότυπο έργο δημοσιεύτηκε το 1982).

Λογοτεχνικές Μικρογραφίες. Να ζεις ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις – Leo Buscaglia (απόσπασμα). Retrieved on 23.2.2014 from:

http://logotexnikesmikrografies.blogspot.com/2012/12/leo-buscaglia.html

Set Up Your Goals

ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΘΕΛΗΣΗ…ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ!!!

Ακόμα ένα μικρό – μεγάλο μυστικό για να πετύχουμε όσα θέλουμε στη ζωή μας. Θέληση και μικροί, καθημερινοί αλλά και μεγάλοι στόχοι μπορούν να μας βοηθήσουν να φτάσουμε στην επιτυχία (όπως ο καθένας μας ορίζει αυτή τη λέξη). Αναλογιστείτε ότι βρίσκεστε κάποια βήματα πριν από αυτό που θέλετε να επιτύχετε. Ναι, το ξέρω, η πολύ μικρή απόσταση είναι δελεαστική αλλά δε χρειάζεται να κάνετε απότομα άλματα που μπορεί να σας οδηγήσουν στο αντίθετο αποτέλεσμα. Οι μικρές καθημερινές πειθαρχίες, μπορούν να μας βοηθήσουν να γίνουμε μεγάλοι καλλιτέχνες, να πάρουμε μία θέση εργασίας, να γοητεύσουμε αυτόν ή αυτήν που αγαπάμε, να κάνουμε άλλους ανθρώπους ευτυχισμένους (αφού όπως είπα, η επιτυχία ορίζεται από τον καθένα διαφορετικά). Μία αναφορά της Helen Keller (1880 – 1968), που βρήκα σε βιβλίο της Εξλεϋ (2001), μας διδάσκει ακριβώς αυτό που προανέφερα: «Επιθυμώ σφοδρά να επιτύχω ένα μεγάλο και υψηλό σκοπό, μα πρώτιστο καθήκον μου είναι να επιτύχω μικρούς στόχους – σαν να ’ταν μεγάλοι κι υψηλοί». Μη νομίζετε όμως πως ο δρόμος είναι εύκολος. «Διδάχτηκα πως ο δρόμος της προόδου δεν είναι ούτε εύκολος ούτε γοργός.» (Marie Curie, 1867 – 1934 στην Εξλεϋ, 2001). Ακόμα και μία μεγάλη επιστήμονας όπως η Marie Curie, μας διδάσκει ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή και  μικρά καθημερινά βήματα ώστε να φτάσουμε στην επιτυχία.

Αναλογιστείτε ένα ταλέντο που θα θέλατε να έχετε. Μπορείτε να το αποκτήσετε! Τι; Δεν γίνεται; Ποιος το λέει αυτό; Βεβαίως και μπορούμε να αποκτήσουμε όποιο ταλέντο θέλουμε. Είτε αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε πολλά μαθήματα φωνητικής (κι ας σπάσουμε και κάποιο τζάμι), είτε αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πηγαίνουμε μαθήματα ζωγραφικής (κι ας τρελαθεί ο πρώτος μας καμβάς κι όσοι θα τον δούνε) κ.ο.κ. Όλα μπορούμε να τα κάνουμε! Οι δυνατότητές μας είναι τεράστιες. Αρκεί να τις χρησιμοποιήσουμε. «Δεν υπάρχει μεγάλο ταλέντο χωρίς μεγάλη δύναμη θέλησης» (Honoré de Balzac, 1799 – 1850, στην Εξλεϋ, 2001). Αν έχουμε μεγάλη δύναμη θέλησης και βάζουμε μικρούς και μεγάλους στόχους, τότε η επιτυχία μας είναι δεδομένη!

inspirational-quote-elevator-to-success
http://personalexcellence.co/quotes/tag/joe-girard

Θέλετε ζωντανά παραδείγματα; Σε σεμινάριο που παρακολούθησα τον Ιανουάριο του 2014 με τίτλο «New year, new me» με τον Νευρογλωσσικό Προγραμματιστή Αχιλλέα Αχιλλέως, ο κος. Αχιλλέως μας μίλησε για τη θέλησή του να κάνει μία έκθεση ζωγραφικής. Φυσικά, δεν είχε καμία σχέση με ζωγραφική. Έβαλε μικρούς στόχους, αγόρασε τα υλικά του, άρχισε καθημερινή δουλειά και το σημαντικότερο…σκεφτόταν καθημερινά το αποτέλεσμα που ήθελε να πετύχει. Αποτέλεσμα; Ο τελικός στόχος επιτεύχθηκε, η έκθεση έγινε και είχε επιτυχία. Φοβερό; Στην ιστοσελίδα του, ο κύριος Αχιλλέως αναφέρει: «Όταν σκεφτόμαστε τους στόχους και αυτά που επιθυμούμε περισσότερο, επικαλούμαστε έναν από τους πιο σπουδαίους νόμους το Σύμπαντος, τον νόμο της έλξης. Γινόμαστε, αν θέλετε, το πρότυπο της κυρίαρχης σκέψης μας, έλκοντας την ίδια στιγμή σε μας, αυτό που σκεφτόμαστε πιο έντονα από οτιδήποτε άλλο.» Αυτό θα γίνει εάν σκέφτεστε και οπτικοποιείτε στο μυαλό σας συνεχώς τον τελικό σας στόχο, εκτελείτε μικρές καθημερινές πειθραχίες και έχετε μεγάλη θέληση.

Ας πάμε για μία δοκιμή… Τι θέλετε να επιτύχετε μέχρι το 2015; Οπτικοποιείστε το στο μυαλό σας και γράψτε το κάπου. Τι πρέπει να κάνετε κάθε μέρα για να το πετύχετε; (μικροί στόχοι – τους γράφουμε στο χαρτί) Ενεργοποιήστε θέληση και υπομονή… Και ναι! Είστε έτοιμοι για την επιτυχία. Κι έτσι για να πάρετε δύναμη, ακούστε το πιο κάτω τραγουδάκι, γιατί όλοι κρύβουμε ένα ήρωα μέσα μας που μπορεί να πετύχει πολλά!  

Πηγές:

Έξλεϋ, Ε. (2001). Σοφία για τον εικοστό πρώτο αιώνα (Π. Παμπούδη, Μετάφ.). (4η έκδ.) Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη

Αχιλλέως, Α. Achilleas Way. Retrieved on 18.2.2014 from:

http://www.achilleasway.com/betaiotaomicrongammarhoalphaphiiotakappa972.html

Chua, C. Personal Excellence. Retrieved on 18.2.2014 from:

http://personalexcellence.co/quotes/tag/joe-girard

Life Changing

Αλλαγή στη ζωή σου; Get used to it…

“Τα πράγματα είναι διαφορετικά… Δεν ξέρω τι να κάνω, όλα πάνε στραβά!” Μα γιατί άραγε να λέμε συνεχώς το ίδιο πράγμα; Δεν βαρεθήκαμε; Η ζωή είναι γεμάτη αλλαγές, γεμάτη εκπλήξεις και μάντεψε… Θα έχεις κι εσύ εκπλήξεις στη ζωή σου. Ίσως να είναι μια νέα δουλειά στην άλλη άκρη της πόλης. Καλά χρήματα, καλή θέση αλλά…στην άλλη άκρη της πόλης! Και; Τι έγινε; Δεν ήθελες αυτή τη δουλειά; Ή μήπως είναι πολύ μακριά για τις δυνατότητες του αυτοκινήτου σου;

Η αλλαγή είναι δύσκολη για εμάς τους ανθρώπους. Πολλές φορές η αλλαγή μας παραλύει. Μη φοβάστε, σας έχω τη λύση! Διαβάστε το βιβλίο του Spencer Johnson (1998): «Ποιος πήρε το τυρί μου;». Αυτό το μικρό βιβλίο κρύβει μεγάλα μυστικά για την αντιμετώπιση της αλλαγής. Στο βιβλίο λοιπόν, υπάρχουν δύο ποντικάκια, ο Ρουθούνης και ο Τρεχάλης και δύο μικροσκοπικά ανθρωπάκια, ο Χμ και ο Χα, που τρώνε τυρί από τον Τυροσταθμό «Τ». Τι θα γίνει όμως όταν το τυρί δεν υπάρχει πια ούτε για δείγμα στον τυροσταθμό; Πώς θα αντιμετωπίσουν αυτή τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή τους; Όπως θα δείτε και στο βιβλίο (που συστήνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε), τα δύο μικρά ποντικάκια δέχονται αμέσως την αλλαγή και τρέχουν να βρούνε άλλο τυροσταθμό. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο με τα ανθρωπάκια…

Όσο πιο σημαντικό είναι για ’μας το τυρί μας, τόσο περισσότερο θέλουμε και επιμένουμε να το κρατήσουμε. Δεν το αφήνουμε. Ακόμα κι όταν αυτό δεν υπάρχει πια, ελπίζουμε στην, από θαύμα, εμφάνισή του. Ε, λοιπόν, δεν θα εμφανιστεί! Ας το αποδεχτούμε και ας προχωρήσουμε στη ζωή μας, αφού όπως λέει και ο Spencer (1998, σελ. 46): «Όποιος δεν αλλάζει, κινδενεύει να χαθεί»! Ας μην αναπαράγουμε συνεχώς στο μυαλό μας τον φόβο. Ας αναλογιστούμε τι θα κάναμε αν δεν φοβόμασταν! Ο άνθρωπος έχει μεγάλες δυνατότητες. Γιατί δεν χρησιμοποιούμε τη δυνατότητά μας να αλλάζουμε και να προσαρμοζόμαστε στις νέες καταστάσεις; Ιδού η απορία! Όταν πια συνειδητοποιήσουμε τι κάνουμε, θα έρθουμε στα λόγια του μικρού ανθρώπου της ιστορίας μας, του Χα, που προσπαθώντας να αφυπνίσει τον Χμ και να τον κάνει να αφήσει πίσω τους φόβους του, λέει: «Μερικές φορές…τα πράγματα αλλάζουν και δεν είναι ποτέ πια όπως παλιά. Μου φαίνεται ότι αυτό συμβαίνει και τώρα, Χμ. Έτσι είναι η ζωή! Η ζωή προχωρεί. Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς» (Spencer, 1998, σελ. 45).

http://fajriumami.blogspot.com/2011/08/who-moved-my-cheese-part-11-end.html
http://fajriumami.blogspot.com/2011/08/who-moved-my-cheese-part-11-end.html

«Μύριζε το τυρί συχνά για να το καταλάβεις όταν μπαγιατέψει», μας συμβουλεύει ο Spencer (1998, σελ. 52). Όταν καταλάβετε ότι έχει μπαγιατέψει, τότε αρχίζει το ταξίδι προς άλλη κατεύθυνση. Δέστε το θετικά, τα ταξίδια είναι ωραία! Είστε λίγα βήματα πριν την απόλαυση του νέου τυριού. Αφήστε πίσω σας τις παλιές σας πεποιθήσεις, δε θα σας βοηθήσουν καθόλου, πιστέψτε με. Φανταστείτε τον εαυτό σας να απολαμβάνει ήδη το καινούριο τυρί, τον τελικό προορισμό. Προχωράτε μπροστά και…συγχαρητήρια, έχετε φτάσει στο καινούριο τυρί, απολαύστε το!

Η ζωή, όπως προανέφερα, είναι γεμάτη αλλαγές. Μία καινούρια δουλειά, μία ξαφνική μετακόμιση, ένας ξαφνικός χωρισμός ή αποχωρισμός… Αυτά συμβαίνουν. Το ζήτημα είναι αν εσείς θα καταφέρετε να αντεπεξέλθετε. Επιλέξτε λοιπόν από την πιο κάτω εικόνα. Ποιος χαρακτήρας του βιβλίου του Spencer Johnson (1998)θέλετε να είστε στη ζωή σας; Εγώ πάντως σας προτείνω το εξής: Έγινε κάποια αλλαγή στη ζωή σας; Get used to it και προχωράτε ακάθεκτοι. Τότε μπορείτε να πετύχετε όσα κανείς σας δεν έχει φανταστεί!!!

http://external.webstorage.gr/images/Books-PDF/9789602097243.pdf
http://external.webstorage.gr/images/Books-PDF/9789602097243.pdf

Πηγές:

Spencer, J. (1998). Ποιος πήρε το τυρί μου; Αθήνα: ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ

Spencer, J. (1998). Ποιος πήρε το τυρί μου; (σελ. 15 – 33) Προσπελάστηκε στις 17.2.2014, από:

http://external.webstorage.gr/images/Books-PDF/9789602097243.pdf

Umami, F. Learn like a baby – Who moved my cheece? Retrieved on 17.2.2014, from:

http://fajriumami.blogspot.com/2011/08/who-moved-my-cheese-part-11-end.html

Never Give Up

Δεν τα παρατάς…είσαι νικητής!

Για όλους  μας υπήρξε ή θα υπάρξει κάποτε η στιγμή που κάτι θα μας ωθήσει προς τα κάτω, προς την παραίτηση. Παρόλα αυτά, η αντιμετώπιση δε θα είναι από όλους η ίδια. Κάποιοι, δε θα τα καταφέρουν… Μόλις βρεθούν μπροστά στη δύσκολη στιγμή, θα λυγίσουν και θα βυθιστούν σε μία άβυσσο σκέψεων παραίτησης και απαισιοδοξίας. Μία δεύτερη ομάδα ανθρώπων, θα προσπαθήσει για λίγο, αλλά όταν δει ότι τα πράγματα είναι δύσκολα, θα παραιτηθεί. Στην τρίτη ομάδα ανθρώπων ανήκουν αυτοί που θα προσπαθήσουν να ξεπεράσουν τη δύσκολη κατάσταση. Αν δούνε ότι τα πράγματα δυσκολεύουν γι’ αυτούς και άρχισαν να λυγίζουν, θα προσπαθήσουν ακόμα πιο σκληρά. Αποτέλεσμα; Θα είναι νικητές, γιατί “ο επιμένων νικά”!

Ο αθλητής Derek Redmond, ανήκει στην κατηγορία των νικητών. Κι αυτό δεν οφείλεται σε κάποιο μετάλλιο, αλλά στην επιμονή του. Όταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 στην Barcelona,  κατά τη διάρκεια του αγώνα (στον οποίο θεωρείτο φαβορί) έπαθε κάταγμα, δεν τα παράτησε. Ήξερε ότι η νίκη είχε σταματήσει εκεί γι’ αυτόν. Παρόλα αυτά, ο αγώνας έπρεπε να τελειώσει. Έπρεπε να περάσει την τελική ευθεία, έπρεπε να φτάσει με κάθε τρόπο στο τέρμα. Παραστάτης του ήταν ο πατέρας του, ο οποίος τον βοήθησε να φτάσει λίγα μέτρα πριν το τέρμα και ακολούθως τον άφησε να τερματίσει μόνος του, όπως θα έκανε σε ένα κανονικό αγώνα. Ήξερε ότι η νίκη δεν ήταν δική του, όμως κατάφερε να είναι νικητής στη ζωή και να δώσει ένα παράδειγμα σε όλους μας. Ας σταματήσουμε να παραπονιόμαστε, ας πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Derek Redmond κι ας μην αφήσουμε κανένα και τίποτα να μας κάνει να τα παρατήσουμε. Διότι… Τα παράτησες; Έχασες! Επιμένεις και είσαι δυνατός απέναντι στις δυσκολίες; Τίποτα και κανένας δε σε σταματά, καταφέρνεις αυτά που θέλεις  και τελικά… είσαι νικητής!

Πηγές:

Wikipedia, the free encyclopedia. 1992 Summer Olympics. Retrieved on 7.2.2014 from:

http://en.wikipedia.org/wiki/1992_Summer_Olympics

Wikipedia, the free encyclopedia. Derek Redmond. Retrieved on 7.2.2014 from:

http://en.wikipedia.org/wiki/Derek_Redmond

Powerful Ispirational true story… Don’t give up! Retrieved on 7.2.2014 from: