Μάιος… Η μέρα είναι βροχερή. Κοιτάζοντας τον ουρανό σκέφτεσαι ότι κάπου εκεί πίσω από τα γκρίζα σύννεφα κρύβεται ένας λαμπερός ήλιος, μια όμορφη μέρα. Εύχεσαι η βροχή να σταματήσει γρήγορα, τα σύννεφα να φύγουν και ο ήλιος να εμφανιστεί, να σου δώσει ενέργεια να συνεχίσεις τη μέρα σου. Και καθώς τα σκέφτεσαι αυτά συνειδητοποιείς ότι και η ζωή είναι ακριβώς έτσι. Κάποιες μέρες, ακόμα κι αυτές τις ανοιξιάτικες που περιμένεις ότι όλα θα είναι ήρεμα, μέσα σου νιώθεις τα σύννεφα, δεν νιώθεις καλά, απελπίζεσαι. Γιατί να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου; Δεν είναι άδικο; Αφού ξέρεις πως τα σύννεφα κάποια στιγμή θα φύγουν και θα λάμψει ξανά ο ήλιος στη ψυχή σου!
Η ζωή πάντοτε μας παρουσιάζει προκλήσεις. Κάποιοι τις αποδέχονται και ξεκινούν δουλειά για να τις αντιμετωπίσουν. Άλλοι, κάθονται στον καναπέ του σπιτιού τους, τις σκέφτονται συνεχώς και απελπίζονται. Μα η ζωή μας δεν είναι φυσικό φαινόμενο, δεν είναι κάτι για το οποίο δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα και απλώς περιμένουμε να αλλάξει ξαφνικά. Τα σύννεφα της ζωής μας μπορούμε να τα διώξουμε. Πώς; Αυτό θα το ανακαλύψει ο καθένας μας μέσα του. Σίγουρα όχι ενώ κάθεται στον καναπέ απελπισμένος, χωρίς να κάνει τίποτα. Σήκω απ’ τον καναπέ, βρες την πιο μικρή κίνηση με την οποία μπορείς να αρχίσεις να αντιμετωπίζεις την πρόκληση, ξεκίνα τη δράση και θα τα καταφέρεις. Και όταν ο ήλιος θα έρθει ξανά στη ζωή και τη ψυχή σου, θα ξέρεις πως τα κατάφερες γι’ ακόμη μια φορά!
