Διακοπές, διασκέδαση, χαλάρωση. Η εποχή που απολαμβάνουμε περισσότερο το μεγαλείο που μας προσφέρει η φύση. Θάλασσα, βουνό, καταρράκτες, λίμνες, παραλίες… Καθώς, λοιπόν, ξεκουραζόμουν σε μια όμορφη παραλία, βλέπω κάποιον που, καθώς έφευγε, μάζευε σκουπίδια. Σκουπίδια άλλων ατόμων που δε σκέφτηκαν πως πετώντας τα εκεί θα καταστρέψουν αυτό το θαύμα που έχουμε την ευλογία ν’ απολαμβάνουμε, τη φύση.
Και σκέφτομαι… Δε μας ανήκει η Γη. Είμαστε απλώς περαστικοί. Και δε ζούμε μόνοι μας. Τη μοιραζόμαστε με άλλα τόσα πλάσματα. Όλοι θέλουμε να βλέπουμε και να απολαμβάνουμε τις ομορφιές της. Όλοι, λέμε, πως θέλουμε το καλό της. Γιατί, τότε, δεν την προσέχουμε όσο της αξίζει; Κι αφού ήδη η ζημιά έγινε, τουλάχιστον ας κάνουμε προσπάθειες να την περιορίσουμε στο ελάχιστο, να τη σταματήσουμε! Ας μαζέψουμε εμείς τα σκουπίδια, ας απαιτήσουμε από τους συνανθρώπους μας να μην πετάνε τα σκουπίδια τους. Ακόμα και μια τσίχλα μπορεί να κλείσει το στόμα ενός μικρού πουλιού για πάντα. Μην την πετάτε στο δρόμο, σε κάποιο χωράφι ή στην παραλία χωρίς να σκεφτείτε.
Η Γη μας προσφέρει τόσους φυσικούς θησαυρούς, ας μην τους καταστρέφουμε. Ας τους προστατέψουμε με όποιο τρόπο μπορούμε. Ας παραδώσουμε στις επόμενες γενεές μια Γη στην οποία θα μπορούν να ζήσουν χωρίς την υποστήριξη της τεχνολογίας.
Και έτσι, απλά, κάποιος άγνωστος γίνεται μια όμορφη στιγμή έμπνευσης, ένα όμορφο μάθημα ζωής!
