Month: February 2018

Ακούς καθημερινά κάτι καινούριο. Κάτι ευχάριστο, κάτι δυσάρεστο… Τη μια στιγμή χαίρεσαι με την όμορφη είδηση και μετά από λίγο κάτι καινούριο, ένα νέο από κάποιο απομακρυσμένο σημείο του κόσμου σε κάνει να στεναχωριέσαι…να αναρωτιέσαι… Φτιάχνεις ένα ζεστό καφέ και κάθεσαι να σκεφτείς, να φιλοσοφήσεις τη ζωή. Ό,τι κι αν συμβαίνει, ο κόσμος συνεχίζει καθημερινά την πορεία του, ζει στους έντονους ρυθμούς του. Κι ενώ εσύ πίνεις την πρώτη γουλιά από το μυρωδάτο σου καφέ, κάποιος γιορτάζει μια εθνική επέτειο ενώ κάποιος άλλος βιώνει τον πόλεμο. ΄

Κι ο κόσμος συνεχίζει στους έντονους ρυθμούς του.

Οι ειδήσεις τρέχουν… Κι εσύ αποφασίζεις πως είσαι μια μονάδα σ’ αυτό τον κόσμο, όπως όλοι, αλλά δε θα αφήσεις αυτό το δεδομένο να επηρεάσει το τι θ’ αφήσεις πίσω σου! Θα είσαι μια μονάδα που θα κάνει κάτι, που θα βοηθήσει όπως μπορεί αυτό τον κόσμο, που θ’ αφήσει κάτι θετικό πίσω του. Κι ελπίζεις πως το λιθαράκι σου θα βοηθήσει τις επόμενες γενιές και πως οι ειδήσεις απ’ όλο τον κόσμο θα είναι έστω και λίγο πιο ευχάριστες.

 Κι ο καφές τελείωσε…

Αφήνεις το φλυτζάνι, ανοίγεις τον υπολογιστή κι αρχίζεις να ψάχνεις με ποιο τρόπο μπορείς να βοηθήσεις να γίνει αυτός ο κόσμος λίγο καλύτερος. Και θα τα καταφέρεις. Πήρες την απόφαση. Μην τα παρατήσεις ποτέ και θα τα καταφέρεις…γιατί όταν θέλεις, μπορείς!

Ζούμε σε έντονους ρυθμούς. Κάθε μέρα, μια καινούρια μέρα, γεμάτη δραστηριότητες, έγνοιες, υποχρεώσεις. Φτάνουμε σπίτι το απόγευμα ή το βράδυ, προγραμματιζόμαστε για το επόμενο πρωί, κάνουμε τις τελευταίες δουλειές και ξεκουραζόμαστε για να γεμίσουν οι μπαταρίες για την επόμενη – δύσκολη – μέρα.

Ας κάνουμε μια παύση!

Ας πάρουμε μια αναπνοή και να σκεφτούμε τους δικούς μας ανθρώπους. Αυτούς που μας έφεραν στον κόσμο, αυτούς που μας μεγάλωσαν, τα παιδιά μας, τον/την αγαπημένο/η μας, κάποιο συγγενή, κάποιο φίλο… Ανθρώπους που πολλές φορές ξεχνάμε, που δεν τους αφιερώνουμε έστω λίγο από το χρόνο μας. Ανθρώπους που μας αγαπούν και περιμένουν ένα μας τηλέφωνο, μία επίσκεψή μας. Τίποτα και κανένας δεν είναι δεδομένα σε αυτή τη ζωή. Σήκωσε το τηλέφωνο, κάνε μια επίσκεψη, πες ένα σ’ αγαπώ στα αγαπημένα σου πρόσωπα. Η ζωή είναι μικρή. Μην τη χαραμίζεις αγωνιώντας για υποχρεώσεις που έχεις. Τα αγαπημένα σου πρόσωπα θα σου δώσουν τη δύναμη που χρειάζεσαι. Η χαρά τους όταν σε δουν, θα είναι διπλή χαρά για ’σένα.

Η αγάπη είναι μεγάλη δύναμη!

Διαμοίρασέ την σωστά και θα επιστρέψει πίσω σ’ εσένα πολλαπλασιασμένη. Δε σε χρειάζονται μόνο εκείνοι. Τους χρειάζεσαι κι εσύ. Γι’ αυτό… Κάνε μια παύση…σκέψου τους δικούς σου ανθρώπους, πέρασε χρόνο μαζί τους, δείξε τους πόσο σημαντικοί είναι για ’σένα. Μην αφήνεις τις υποχρεώσεις να σε πνίγουν. Δώσε αγάπη, λάβε αγάπη, ζήσε!!!