Η ζωή σου κυλά όμορφα, νιώθεις πως όλα έχουν αρχίσει κάπως να κινούνται μ’ ένα ρυθμό που σου αρέσει. Έχεις αφήσει πίσω τις απογοητεύσεις του παρελθόντος και προχωράς μπροστά. Αυτό δε θέλεις να σου το «κλέψει» κανείς. Ξαφνικά, εμφανίζεται μια νέα ευκαιρία. Αρχικά, σ’ αρέσει η ιδέα, βλέπεις όλα τα θετικά να ξεδιπλώνονται μπροστά σου, τη νέα ζωή, τα καινούρια δεδομένα.
Τα σκέφτεσαι λίγο καλύτερα. Αρχίζεις να ψάχνεις αρνητικά κι αν δε βρεις, τα δημιουργείς με απώτερο στόχο – χωρίς να το συνειδητοποιείς – την απόρριψη της ευκαιρίας, την παραίτηση ακόμα κι απ’ το πιο απλό…την προσπάθεια κατάκτησης αυτού που αρχικά θεωρούσες ως την καλύτερη επιλογή.
Γιατί το κάνουμε αυτό; Όχι, ο λόγος δεν είναι η λογική σκέψη, δεν είναι το ότι η ζυγαριά έγειρε προς τις αρνητικές συνέπειες. Ο λόγος είναι απλώς ότι φοβόμαστε! Οι συνθήκες της ζωής μας, μάς ικανοποιούν. Άρα, αυτόματα, έχουν γίνει μέρος της ζώνης βολικότητάς μας. Γιατί να βγούμε από αυτή αφού νιώθουμε καλά; Γιατί να αφήσουμε μια νέα ευκαιρία (έστω κι αν – ίσως – μας οδηγήσει σ’ ένα πιο όμορφο μονοπάτι από αυτό στο οποίο βαδίζουμε) να «επιτεθεί» σ’ αυτή τη ζώνη βολικότητας; Αυτά σκεφτόμαστε όταν εμφανιστεί μια τέτοια ευκαιρία. Γι’ αυτό και σκαρφιζόμαστε τρόπους για να την απορρίψουμε. Διότι απορρίπτοντας την, θα επιστρέψουμε στο ρυθμό μας, σ’ αυτό που μας κάνει να νιώθουμε άνετα και κατά συνέπεια όμορφα.
Κάνε μια παύση! Μην απορρίψεις τόσο απλά την ευκαιρία που εμφανίζεται μπροστά σου. Σκέψου! Σε 10 χρόνια από σήμερα πού θα ήθελες να είσαι; Θα σε ικανοποιούσε ακόμα αυτός ο ρυθμός ή θα ήθελες μήπως να είσαι σ’ ένα διαφορετικό bit; Αν η απάντηση αλλάζει κάπως τους…ρυθμούς σου, τότε άρπαξε την ευκαιρία ή τουλάχιστον κάνε μια προσπάθεια. Δεν εμφανίζονται συχνά οι ευκαιρίες να ξέρεις, ούτε σε όλους! Μπορεί σήμερα να είναι η δική σου στιγμή. Γι’ αυτό θα σου ζητήσω μόνο αυτό: Πριν συνεχίσεις στον ίδιο ρυθμό, ταξίδεψε πρώτα (έχοντας αυτό το ρυθμό στο μυαλό) 10 χρόνια μπροστά. Τον αντέχεις;
