Θαυμασμό!
Αυτό ένιωσα σήμερα όταν μια κοπέλα ήρθε στο χώρο που δουλεύω. Γιατί; Διότι αυτή η κοπέλα δεν μπορούσε να αρθρώσει τις λέξεις καθαρά. Παρόλα αυτά, δεν κρύφτηκε πίσω από τη δυσκολία που αντιμετώπιζε. Το άφησε πίσω της και φέρθηκε σαν να μην υπήρχε το πρόβλημα εκεί. Άρθρωνε τις λέξεις όπως μπορούσε και επικοινωνήσαμε με σχετική ευκολία, έστω κι αν κάποιες λέξεις άρχιζαν με γράμματα και τελείωναν με ήχους.
Αυτήν λοιπόν την κοπέλα τη θαυμάζω! Μου έδειξε πως τα προβλήματα είναι όσο μεγάλα θέλουμε εμείς να είναι. Μου έδειξε πως όταν δεν του ρίχνεις συνεχώς κλεφτές ματιές, το πρόβλημα γίνεται τόσο μικρό που δεν μπορεί να φτάσει το μπόι της ψυχής σου και να σε αγγίξει. Με δίδαξε με τη στάση της πως αυτά που εγώ θεωρώ εμπόδια, είναι δημιουργήματα του ίδιου μου του μυαλού και πως οι δυσκολίες ξεπερνιούνται, αρκεί να έχουμε τη θέληση και το…θάρρος!
Ένα απλό παράδειγμα. Πόσες φορές νιώσαμε άβολα και αγχωθήκαμε όταν έπρεπε να μιλήσουμε σε μια γλώσσα διαφορετική από τη δική μας; Ακόμα και όταν αυτή τη γλώσσα τη διδασκόμασταν χρόνια. Αυτή η κοπέλα δε μπορούσε καν να πει κάποιες λέξεις. Και όμως, δεν άφησε αυτό το εμπόδιο να της στερήσει μια φυσιολογική ζωή. Αυτό, λοιπόν, είναι θάρρος, αυτό είναι μεγαλείο ψυχής και χαρακτήρα. Γι’ αυτό τη θαυμάζω!
Που να ’ξερε αυτή η κοπέλα πως μέσα σε 10 λεπτά επικοινωνίας με κάποιον, θα μπορούσε γι’ αυτόν να γίνει μια όμορφη…στιγμή έμπνευσης!
