Μεγάλη Σαρακοστή… Όσοι ήθελαν νήστεψαν καθόλη τη διάρκεια, άλλοι τη Μεγάλη Εβδομάδα. Οι ιερείς δεν έβρισκαν ώρα για εξομολόγηση, αφού όλοι περιμέναμε την τελευταία στιγμή. Όταν έφθασε η Μεγάλη Εβδομάδα, όλοι πήγαμε στην εκκλησία για ν’ ακούσουμε την ευαγγελική περικοπή. Την Κυριακή του Πάσχα, αφού ακούσαμε τον «Καλό Λόο», κάναμε μεγάλα τραπέζια και είπαμε το «Χριστός Ανέστη», αναμένοντας ν’ ακούσουμε «Αληθώς ο Κύριος»! Πράγματι, ο Κύριος έχει αναστηθεί. Έχει όμως αναστηθεί και στις καρδιές μας; Έχουμε, μήπως, αναλογιστεί ποτέ αν πραγματικά νιώθουμε ότι ο Κύριος μας, ο Θεός μας έχει αναστηθεί; Ο Κύριος ακούει τις προσευχές μας ολόχρονα και είναι πάντα δίπλα μας. Εμείς πότε Του δείξαμε την ευγνωμοσύνη μας; Ακούσαμε τις προσευχές Του για το λαό Του; Θυμάμαι κάποτε που μου ‘χαν πει μία ιστορία όπου οι άγγελοι δούλευαν σκληρά για να λάβουν όλες τις παρακλήσεις των ανθρώπων, μα μόνο ένας άγγελος δούλευε για να λαμβάνει τις ευχαριστίες τους προς τον Κύριο…
Το νησί μας περνάει δύσκολες ώρες, πάντα περνούσε… Αυτό όμως που δίδαξε ο Χριστός μας, οι πιο πολλοί δεν το ακούμε. Τι είναι αυτό; Μα φυσικά η Αγάπη. Ας αγαπήσουμε τον πλησίον μας, ας συγχωρέσουμε και ας αγκαλιάσουμε τον εχθρό μας λέγοντάς του «Χριστός Ανέστη». Ας σταματήσουμε τα παράπονα και τις απαισιοδοξίες. Μόνο τότε… Μόνο όταν η αγάπη κυριαρχήσει στις καρδιές μας, θα βοηθήσουμε τον τόπο μας και όλους όσους μας χρειάζονται. Όταν γίνει αυτό, δε θα χρειαστεί να σηκώσουμε το ποτήρι στο τραπέζι για να ευχηθούμε «Χριστός Ανέστη και του χρόνου στα σπίτια μας» γιατί θα είμαστε στα σπίτια μας, στην Κερύνεια, στην Αμμόχωστο, στους τόπους μας!
Κλείνοντας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι που διάβασα και μου άρεσε πολύ διότι διαγράφει την αλήθεια: «Οι άνθρωποι μπορεί να ξεχνούν το Θεό, ο Θεός όμως, ποτέ δεν ξεχνά τους ανθρώπους»!
«Χριστός Ανέστη»