Ανάσταση. Η μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης. Ο Χριστός ήρθε στη γη, κήρυξε, έκανε θαύματα, σταυρώθηκε, τάφηκε και σε τρεις μέρες αναστήθηκε, νίκησε το θάνατο κι έδωσε σ’ εμάς την ευκαιρία να ζήσουμε μια καλύτερη ζωή, μετά από αυτή. Το μόνο που μας ζητά είναι να ζήσουμε αυτή τη ζωή στη βάση των κηρυγμάτων του. Ποιο, πιστεύω, είναι το σημαντικότερο; Η αγάπη! Διότι, ό,τι κι αν κάνεις με πραγματική και αληθινή αγάπη, ακολουθεί το Λόγο Του. Αγάπησε τον πλησίον σου, συγχώρεσέ τον, βοήθησέ τον, κάνε τη δουλειά σου με αγάπη διότι έτσι θα γίνεις αποτελεσματικός και θα προσφέρεις στους συνανθρώπους σου. Αν κάποιος έκανε κάτι πολύ άσχημο, μην τον κρίνεις, βοήθησε τον να μετανοήσει και να επιστρέψει κοντά στο Θεό. Αυτό θα φέρει κι εσένα πιο κοντά Του.
Στις μέρες μας, δυστυχώς, η ανθρωπότητα έχει απομακρυνθεί αρκετά από το Λόγο Του. Πόλεμοι, βιαιότητες, κακίες. Πολλοί απομακρύνονται από το Θεό, πολλοί δηλώνουν άθεοι…
Μην απογοητεύεσαι… Ο Θεός δε θα κοιτάξει τη γενική εικόνα. Ο Θεός θα κοιτάξει εσένα με αγάπη. Ζήτησε τη βοήθειά Του και δε θα σ’ την αρνηθεί. Ζήσε και πράξε με αγάπη στην καρδιά και θα δεις πως θα Τον νιώσεις μέσα σου. Θα νιώσεις την ηρεμία που θα σου προσφέρει. Μην κοιτάζεις γύρω σου για να Τον βρεις, κοίταξε μέσα σου!
Ας ζήσουμε ακούγοντας τα λόγια Του και (κυρίως) πράττοντας με βάση αυτά. Ας προσπαθήσουμε όλοι μας. Ας μην Τον σταυρώσουμε γι’ ακόμη μια φορά!
Μεγάλη Σαρακοστή… Όσοι ήθελαν νήστεψαν καθόλη τη διάρκεια, άλλοι τη Μεγάλη Εβδομάδα. Οι ιερείς δεν έβρισκαν ώρα για εξομολόγηση, αφού όλοι περιμέναμε την τελευταία στιγμή. Όταν έφθασε η Μεγάλη Εβδομάδα, όλοι πήγαμε στην εκκλησία για ν’ ακούσουμε την ευαγγελική περικοπή. Την Κυριακή του Πάσχα, αφού ακούσαμε τον «Καλό Λόο», κάναμε μεγάλα τραπέζια και είπαμε το «Χριστός Ανέστη», αναμένοντας ν’ ακούσουμε «Αληθώς ο Κύριος»! Πράγματι, ο Κύριος έχει αναστηθεί. Έχει όμως αναστηθεί και στις καρδιές μας; Έχουμε, μήπως, αναλογιστεί ποτέ αν πραγματικά νιώθουμε ότι ο Κύριος μας, ο Θεός μας έχει αναστηθεί; Ο Κύριος ακούει τις προσευχές μας ολόχρονα και είναι πάντα δίπλα μας. Εμείς πότε Του δείξαμε την ευγνωμοσύνη μας; Ακούσαμε τις προσευχές Του για το λαό Του; Θυμάμαι κάποτε που μου ‘χαν πει μία ιστορία όπου οι άγγελοι δούλευαν σκληρά για να λάβουν όλες τις παρακλήσεις των ανθρώπων, μα μόνο ένας άγγελος δούλευε για να λαμβάνει τις ευχαριστίες τους προς τον Κύριο…
Το νησί μας περνάει δύσκολες ώρες, πάντα περνούσε… Αυτό όμως που δίδαξε ο Χριστός μας, οι πιο πολλοί δεν το ακούμε. Τι είναι αυτό; Μα φυσικά η Αγάπη. Ας αγαπήσουμε τον πλησίον μας, ας συγχωρέσουμε και ας αγκαλιάσουμε τον εχθρό μας λέγοντάς του «Χριστός Ανέστη». Ας σταματήσουμε τα παράπονα και τις απαισιοδοξίες. Μόνο τότε… Μόνο όταν η αγάπη κυριαρχήσει στις καρδιές μας, θα βοηθήσουμε τον τόπο μας και όλους όσους μας χρειάζονται. Όταν γίνει αυτό, δε θα χρειαστεί να σηκώσουμε το ποτήρι στο τραπέζι για να ευχηθούμε «Χριστός Ανέστη και του χρόνου στα σπίτια μας» γιατί θα είμαστε στα σπίτια μας, στην Κερύνεια, στην Αμμόχωστο, στους τόπους μας!
Κλείνοντας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι που διάβασα και μου άρεσε πολύ διότι διαγράφει την αλήθεια: «Οι άνθρωποι μπορεί να ξεχνούν το Θεό, ο Θεός όμως, ποτέ δεν ξεχνά τους ανθρώπους»!
Πολλοί θα αναρωτιέστε γιατί γράφω αυτό το blog. Ναι, όπως ανέφερα στη σελίδα “About me” , έχω δημιουργήσει αυτό το blog στα πλαίσια ενός μαθήματος στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Παρόλα αυτά, το θέμα δεν είναι τυχαίο. Προσωπική Ανάπτυξη… Κάτι το οποίο πριν λίγα χρόνια δεν γνώριζα ότι θα με βοηθούσε τόσο πολύ στη ζωή μου. Και να πως έγινε…
Όπως σας είπα, σπουδάζω εκπαιδευτικός. Παρόλα αυτά, παράλληλα με τις σπουδές μου ξεκίνησα κάτι καινούριο στο οποίο περιλαμβάνονταν κάποια σεμινάρια προσωπικής ανάπτυξης. Μέσα από τα όσα άκουγα, κατάλαβα πως ο κόσμος γύρω μου με επηρέαζε πολύ, με έριχνε. Άρχισα να χάνω τη Χριστιάνα που ήξερα. Τότε σκέφτηκα: «Πώς μπορεί ένας εκπαιδευτικός που δεν τα βρίσκει με τον ίδιο του τον εαυτό, να τα βρεί με τα παιδιά που έχει μπροστά του και περιμένουν κάτι από αυτόν;» Θεώρησα χρέος μου (ως εκπαιδευτικός) να βελτιώσω τον εαυτό μου! Έτσι, το περασμένο Καλοκαίρι, άρχισα να διαβάζω βιβλία και να παρακολουθώ τα σεμινάρια με περισσότερο ζήλο. Και έγινε η αλλαγή… Κάτι άρχισε να αλλάζει μέσα μου, κάτι που άρχιζε να πιστεύει περισσότερο στη Χριστιάνα και να βλέπει τον κόσμο με άλλο μάτι. Κατάλαβα ότι δεν πρέπει να περιμένω από τους άλλους να αλλάξουν απέναντί μου. Εγώ έπρεπε να αλλάξω. Εγώ έπρεπε (και πρέπει) να κάνω την αλλαγή στη ζωή μου.
Ο Leo Buscaglia (1924 – 1998), με το βιβλίο του «Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις», ήταν ένας από τους ανθρώπους που με ενέπνευσαν. Αυτός ο άνθρωπος, λάτρευε ακόμα και τα φύλλα που έπεφταν κάτω από τα δέντρα. Απολάμβανε τις πιο μικρές χαρές της ζωής. Με δίδαξε ότι το πιο εύκολο πράγμα για ’μένα είναι να είμαι ο εαυτός μου και να αποδέχομαι αυτό που είμαι. Μου έμαθε πως όταν βλέπω κάτι όμορφο στον άλλο, είναι καθήκον μου να του το αναφέρω (κάτι το οποίο ντρεπόμουν να κάνω παλιά). Ήταν πραγματικός δάσκαλος για ’μένα και τη ψυχή μου. Εκτός από τα βιβλία που διάβαζα, σεμινάρια τα οποία παρακολούθησα με βοήθησαν να βελτιώσω τον εαυτό μου. Ένα από αυτά, ήταν το σεμινάριο του Αχιλλέα Αχιλλέως «New year, new me», που ανέφερα στο άρθρο μου «Στόχοι και θέληση… Το κλεδί της επιτυχίας!!!». Αυτά τα σεμινάρια, με βοήθησαν να στοχοθετώ, να αφήνω πίσω όλους τους φόβους μου και να πηγαίνω μπροστά, διότι: «Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving» (Albert Einstein, 1879 – 1955).
Έτσι λοιπόν, έφτασα να γράφω σε αυτό το blog, θέλοντας να μοιραστώ όσα έμαθα με όλο τον κόσμο, ούτως ώστε να βοηθήσω όσους περισσότερους μπορώ να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους (αφού κι ο Buscaglia (1924 – 1998) λέει πως πρέπει να θέλουμε να μάθουμε κάτι και γινόμαστε κάτι ούτως ώστε να το μοιραστούμε με τους άλλους). Ας ελπίσουμε ότι δε θα σας απογοητεύσω. Και να θυμάστε πάντοτε: «Love yourself, accept yourself, forgive yourself and be good to yourself, because without you the rest of us are without a source of many wonderful things.» (Buscaglia, 1924 – 1998). Απολαύστε μία από τις ομιλίες του Leo Buscaglia (1924 – 1998) πιο κάτω. Θα σας εμπνεύσει, πιστέψτε με!
